Het jaar 2013 heeft voor de zoveelste keer bewezen dat wij leven in een schijndemocratie. Ruim 80% van de bevolking is tegen de komst van de Roemenen en de Bulgaren, maar politiek Den Haag trekt zich daar geen reet van aan. Die kruipen zo diep mogelijk in het achterwerk van Brussel. Ik ben er ook heilig van overtuigd dat ruim 90% van de bevolking voor de huidige vorm van het Sinterklaasfeest is, maar het duurt niet lang meer of wij gaan die paar huilebalken tegemoet komen.
Met het verstrijken van december neemt op veel plaatsen en bij veel kuddes de spanning toe. Hoewel er al het hele jaar door allerlei”beste van 2013″ verkiezingen zijn geweest [er zijn zelfs al met nog 87 jaar te gaan legio dingen van de eeuw gekozen, ons ongeduld groeit met het jaar; je moet je toch niet voorstellen dat de "ring of fire" actief zou worden voordat wij het puddingstukje, de banaan, het frietje etc.etc. van de 21e eeuw hebben gekozen] zijn er nog wat losse eindjes, die om uw stem vragen. Neen, niet de mijne, ik heb mijn principes.
Op het internet, via YouTube, is het levensverhaal te vinden van de Duits-Joods communist Kurt Goldstein, die praktisch de hele 20ste eeuw meemaakte. Het verhaal is niet helemaal compleet, maar het geeft wel een goed beeld van de politieke verhoudingen in Duitsland in de periode voor en tijdens de Tweede Wereld Oorlog. Goldstein vertelt ondermeer hoe hij communist is geworden. Als jonge jongen had hij zich aangesloten bij een Joodse padvindersorganisatie. Maar vrienden vertelden hem dat dit eigenlijk niet genoeg was. Het waren de jaren 20 en Duitsland verkeerde in een diepe crisis. Er was massawerkloosheid en armoede. Daar moest wat tegen gedaan worden, en zijn vrienden gaven aan dat een socialistisch Duitsland de enige oplossing was.
Weet je wat het is? Mensen weten gewoon niet wat ze willen. Hoe lang was die Morsi nou aan de macht in Egypte? Een jaar? Eerlijk gekozen door het volk. Maar ineens deugt-ie toch niet. Net als hier in Nederland. Eerst massaal Mark en Diederik stemmen en nu lopen zeiken. Rutte heeft mazzel dat we geen Arabisch land zijn, anders hadden we hem allang afgezet. Maar zo zijn wij niet. Wij protesteren niet met ons allen op een plein. Wij zeiken bij de koffiehoek op het werk.