Het lijkt spannend te worden, vanavond, bij het overleg over het woonakkoord. Het lot van het kabinet ligt in handen van één man: Adri Duivesteijn, PvdA-lid van de Eerste Kamer-fractie.
Althans, dat lijkt zo. Duivesteijn moet kiezen tussen zijn persoonlijke en principiële overtuiging – dat staat voor mij vast – en de wetenschap dat hij, als hij die overtuiging volgt, het kabinet mogelijk ten val brengt en dat zijn partij bij de dan uit te schrijven verkiezingen flinke klappen zal oplopen. Het is een dilemma waar Duivesteijn niet mee lijkt te zitten.
Als iemand in politiek Den Haag de woningmarkt – en daarmee samenhangend: de bouwsector – kent, dan is hij het wel. In 1975 begon hij als lid van de gemeenteraad in Den Haag, in 1980 werd hij er wethouder met de portefeuille ruimtelijke ordening. Hij was verantwoordelijk voor de stadsvernieuwing in de Schilderswijk en de bouw van het Haagse stadshuis. Hij heeft met zijn poten in de modder gestaan, terwijl de meeste van zijn huidige opponenten alleen maar het pluche verkenden.
Daarna speelde hij een bepalende rol in de stadsontwikkeling van Almere.
Er werd in Den Haag op enig moment zelfs aan aanslag op zijn leven verijdeld, hij maakt vijanden en ligt daar niet wakker van.
Het nu voorliggende woonakkoord is één grote bezuinigingsoperatie en verdient alleen al daarom zijn naam niet. Corporaties worden gedwongen – afpersing is misschien wel een beter woord – om enorme bedragen af te dragen, geld dat niet meer beschikbaar komt voor de ontwikkeling en bouw van nieuwe woningen. Het is eerder een anti-woonakkoord, er is geen enkel zicht op een verbetering van de woningmarkt als gevolg van overheidsmaatregelen.
Een kabinet moet ergens over vallen, en dit onderwerp lijkt mij belangrijk genoeg. Toch denk ik niet dat het gebeurt, in elk geval niet op korte termijn.
Wel denk ik dat Adri Duivesteijn er nog een flinke concessie uit perst. Er gaan verhalen dat het kabinet het als een crisismaatregel zal brengen en dus als tijdelijk. Ik herinner me nog zo’n andere maatregel in die sfeer: het kwartje van Kok. Die tijdelijke maatregel dateert uit 1991, dan weet u het wel, hij duurt nog steeds voort. Als je maar lang genoeg wacht, komt er vanzelf weer een nieuwe crisis.
Hopelijk laat Duivesteijn zich niet met zoiets wegsturen.
Als iemand in politiek Den Haag de woningmarkt – en daarmee samenhangend: de bouwsector – kent, dan is hij het wel. In 1975 begon hij als lid van de gemeenteraad in Den Haag, in 1980 werd hij er wethouder met de portefeuille ruimtelijke ordening. Hij was verantwoordelijk voor de stadsvernieuwing in de Schilderswijk en de bouw van het Haagse stadshuis. Hij heeft met zijn poten in de modder gestaan, terwijl de meeste van zijn huidige opponenten alleen maar het pluche verkenden.
Daarna speelde hij een bepalende rol in de stadsontwikkeling van Almere.
Er werd in Den Haag op enig moment zelfs aan aanslag op zijn leven verijdeld, hij maakt vijanden en ligt daar niet wakker van.
Het nu voorliggende woonakkoord is één grote bezuinigingsoperatie en verdient alleen al daarom zijn naam niet. Corporaties worden gedwongen – afpersing is misschien wel een beter woord – om enorme bedragen af te dragen, geld dat niet meer beschikbaar komt voor de ontwikkeling en bouw van nieuwe woningen. Het is eerder een anti-woonakkoord, er is geen enkel zicht op een verbetering van de woningmarkt als gevolg van overheidsmaatregelen.
Een kabinet moet ergens over vallen, en dit onderwerp lijkt mij belangrijk genoeg. Toch denk ik niet dat het gebeurt, in elk geval niet op korte termijn.
Wel denk ik dat Adri Duivesteijn er nog een flinke concessie uit perst. Er gaan verhalen dat het kabinet het als een crisismaatregel zal brengen en dus als tijdelijk. Ik herinner me nog zo’n andere maatregel in die sfeer: het kwartje van Kok. Die tijdelijke maatregel dateert uit 1991, dan weet u het wel, hij duurt nog steeds voort. Als je maar lang genoeg wacht, komt er vanzelf weer een nieuwe crisis.
Hopelijk laat Duivesteijn zich niet met zoiets wegsturen.
RSS Feed