"Pak ze maar aan, die luie uitvreters die gratis geld krijgen",en "Als ze niet 'willen', dan creperen ze toch lekker".

Reacties/opmerkingen die ik vaak voorbij zie komen sinds J(H)ellejetta Klijnsma haar snode plannetjes bekend heeft gemaakt en die ik (en vele anderen) met angst en beven tegemoet zie.
Laat ik me even voorstellen: Ik ben een gescheiden vrouw van 46, met twee kinderen,waarvan de jongste, een zoon van 24, nog thuis woont. Mijn opleiding bestaat uit drie jaar spinazieacademie. Ik voldoe wel zo'n beetje aan het type vrouw waar Jet Bussemaker voor waarschuwt om het niet te worden, zeg maar. Alsof dat een bewuste keuze is die je maakt, maar dat is weer een ander verhaal.

Momenteel werkt mijn zoon via een uitzendbureau als onderhoudsschilder. Zijn inkomsten zijn wisselend en worden per week uitbetaald. Met slecht weer zit hij thuis. Hij heeft een lage intelligentie en drugs/drankproblemen. Ik moet al jaren alle zeilen bijzetten om hem in het gareel te houden en maak me ernstige zorgen over zijn toekomst. Zo erg, dat ik regelmatig radeloos en depressief ben, een 'stoornis' die mij mijn leven lang al achtervolgt en ook één van de redenen is dat ik een 'luie uitvreter' ben. In 2009 is er een vrij ernstige vorm van longemfyseem ontdekt, en zijn er nog wat andere narigheidjes. Mijn algehele gezondheid is alles behalve goed.
Als ik soms mijn gal spuug bij iemand krijg ik meestal het advies om hem 'het huis uit te trappen'. Alsof dat een oplossing is en al je zorgen dan als sneeuw voor de zon verdwijnen...... Op dat soort 'adviezen' zit ik dan ook niet echt te wachten.

Regulier onderwijs bleek niet geschikt voor hem. Laag IQ, gedragsproblemen, u kent ze vast wel de 'lastpakjes', waardoor hij na ellenlange wachtlijsten in het speciaal onderwijs is geplaatst. Hij was toen ongeveer 14 jaar. Hierna is hij doorgestroomd naar het Albeda college. Diploma's heeft hij niet, alleen deelneemcertificaten van het RMPI, waar hij eigenlijk geen ene moer aan heeft, en later heeft hij met veel pijn en moeite een VCA certificaat behaald.

Als je jongste kind 18 jaar is geworden dan word je als alleenstaande gezien en is je kind ineens je kind niet meer maar een kostendeler. De alleenstaande ouder uitkering wordt dan omgezet naar een alleenstaande uitkering plus een extra korting van 133 euro als je kind inkomsten geniet. De zorgverzekering van 145 euro loopt collectief via de uitkeringsinstantie en word dus ingehouden op de uitkering. Het eigen risico van 350 euro is afgekocht door de gemeente Rotterdam.

Wat dat betreft mag ik dus misschien niet klagen, maar waarvan moet je als chronisch zieke in de bijstand in hemelsnaam anders je eigen risico van betalen? Per maand krijg ik een bedrag van 608 euro gestort van de sociale dienst en 88 euro zorgtoeslag via de belastingdienst. Tezamen is dat 696 euro. De huur van mijn troosteloze flatje bedraagt 425 euro. Huurtoeslag krijg ik niet omdat mijn zoons inkomen word meegerekend. De overige kosten zoals energie, water, overige verzekeringen, telefoon, TV en internet komen op ongeveer 270 euro. Schuld of achterstand heb ik ( nog) niet en daar ben ik verdomd trots op. In totaal is dat dus 695 euro aan vaste lasten. Blijft er in kas 1 ( één ) euro om een maand van te eten en je van te kleden (proest). En dan maar hopen dat er niets stuk gaat, zoals je koelkast of wasmachine, want nee, die krijg je niet van de sociale dienst. Veel mensen denken dat wel, maar dat is niet zo. Daar kan je hooguit een lening voor krijgen.

Logisch dus dat mijn zoon mee moet delen in de kosten, maar door de problematiek die er speelt gaat dat vaak heel erg moeizaam.

Hij heeft ook zijn eigen financiële verplichtingen en een berg schuld. Sinds hij van school af is heeft hij af en aan gewerkt maar door de problematiek vaak baantjes verloren, waardoor hij ook twee keer bijstand aan moest vragen. Jongeren tot 27 jaar moeten eerst een maand op zoek naar werk voordat ze een beroep op het sociale vangnet kunnen doen en al met al duurt het dan nog eens ongeveer twee maanden voordat dat rond is. Ik moet dan dus middels een wijzigingsformulier opgeven dat hij zonder inkomsten zit, zodat de korting van 133 euro ongedaan word gemaakt omdat ik de kosten niet meer kan delen. Dit neemt ook een aantal weken in beslag voordat het rond is.

Na dan ongeveer drie maanden samen te hebben geleefd van 133 euro per maand wordt zijn uitkering overgemaakt. Dit gebeurt met terugwerkende kracht vanaf de datum van aanvraag. Wederom moet ik dan via een wijzigingsformulier doorgeven dat hij vanaf aanvraagdatum weer inkomsten heeft en moet ik 266 euro terug betalen. Je zou zeggen, laat je zoon dat betalen, maar in de drie maanden dat hij zonder inkomsten zit, stapelen wel zijn rekeningen op. Zorgverzekering, mobieltje, u kent het wel. Als hij vier maanden achter zou raken met de zorgverzekering dan staat de zorgverzekeraar klaar met dreigbrieven over een afbetalingsregeling plus 30 % extra. Om u te stimuleren om herhaling te voorkomen.......kots!!

Ik sterf toch nog liever van honger en ellende dan om dat smerige zorgverzekeraarstuig ook maar met één extra cent nog vetter te mesten dan ze al zijn . Dus die rekeningen gaan voor.

Mobiele telefoonabonnement dito verhaal. 3 a 4 Keer abonnement plus incasso en afaansluitkosten. Deze situatie hebben we al nu 2 keer mee mogen maken en zal zich ook vast nog wel vaker gaan herhalen. De sociale dienst had bij de eerste keer over het wijzigingsformulier heen gekeken, waardoor ik een jaar later een brief binnen kreeg dat ik 1800 euro teveel aan uitkering had ontvangen en of ik dat even binnen drie maanden terug wou betalen. Iets verder in de brief werd vermeld dat ik een betalingsregeling kon treffen van 46 euro per maand en dat ik maar de helft van het bedrag moest terug betalen omdat de fout bij hen lag. Mijn vakantiegeld, wat ik normaal gesproken uitsmeer over een aantal maanden om een beetje lucht te hebben werd ook volledig ingehouden. Toen ik bijna klaar was met betalen kreeg ik zowat een beroerte: weer een brief waarin werd vermeld dat het bedrag nog even gebruteerd werd met 300 euro. Hier heb ik toch maar even bezwaar tegen gemaakt en ben gelukkig in het gelijk gesteld. Even sorry zeggen? Daar
doet sociale zaken niet aan.

Tot overmaat van ramp vielen er in juni van dit jaar drie van die vrolijke enveloppen van het CJIB
op de mat voor mijn zoon. Een bekeuring van 230 euro plus 7 euro administratiekosten voor het rijden op een scooter zonder certificaat, een bekeuring van 90 euro plus 7 euro administratiekosten omdat hij op een feestje met een biertje in zijn hand naar buiten was gelopen om te bellen en een bekeuring van 360 euro plus 7 euro administratiekosten voor het in bezit hebben van een halve gram cocaïne, zonder ook maar enige overlast te hebben veroorzaakt. Voor cocaïnebezit verschilt de behandeling per gemeente.

In de ene gemeente wordt alleen de cocaïne in beslag genomen, in de andere gemeente krijg je een bekeuring. Na navraag te hebben gedaan heeft hij maar geen bezwaar gemaakt tegen deze bekeuring. Hij had dan een advocaat in moeten schakelen en aangezien mensenvriend Fred Teeven het nodig vond om de eigen bijdrage voor rechtshulp te verhogen had dat eigenlijk weinig nut. Nog zo'n eerlijk verhaal. Als je geen poen hebt, heb je dus ook geen rechten. Klassenjustitie? Hoe komt u erbij.

Natuurlijk is het allemaal zijn eigen schuld. Dat het aantal wetten en regels die overtreden kunnen worden en waardoor de staatskas voortdurend rinkelt, doet naar niet al te veel aan af. Mededogen en pardon zijn al jaren geleden afgeschaft. Wat kan het schelen dat jonge mensen met problemen telkens opnieuw met steeds grotere problemen worden opgezadeld? Dát is ook het eerlijke verhaal.

Tot zover het kostendelersplaatje en een kort kijkje onder de sluier van een luie uitvreter die afhankelijk is van het vangnet dat vroeger sociaal was en van een zoon met talloze beperkingen. U participeert toch nog wel vrolijk mee hè, voor een sterker en socialer Vernederland? Niet dat u er iets wijzer van wordt of de kans krijgt om uit uw diepe ravijn te klimmen. Welnee. Wij laten u gratis werken voor een (privaat) bedrijf. Gewoon, omdat het kan! U blijft maar fijn aan dat randje van het ravijn hangen, in uw 6dehands spijkerbroek en Hans Spekmantrui en als u durft tegen te sputteren gaan wij even op uw verkrampte en uitgemergelde vingertjes staan, want dat is goed voor u en voor de participatiesamenleving.

In de afgelopen twee jaar zijn hier in de straat al 3 gezinnen uit hun huizen gezet. Opslagcontainers voor de deur, een verzameling stevige mannetjes en hup, binnen twee uurtjes is je huisje, je veilige haventje leeggehaald en staat het erbij alsof het al tijden leeg staat. In en in triest om dat te zien gebeuren. Je hart breekt in honderdduizend stukjes. Het gevoel van machteloosheid, woede en angst maakt me kotsmisselijk.
Ik heb gelukkig familie die me helpt om niet te verzuipen in de ellende. Als ik hen niet had dan hadden we inmiddels ook op straat gestaan. 

Ja, echt hoor, mensen zitten voor hun lol in de bijstand. Wie wil er nou niet afhankelijk zijn van de staat en zo'n lekker lui leventje leiden met recht op 'gratis geld' dat je door niemand gegund wordt.

Zijn er al corrupte multinationals, bankiers of politici in de boeien geslagen en in een hele diepe donkere kerker gesmeten? Of heeft u er geen problemen mee om daar wel uw zuurverdiende belastingcentjes naar toe te brengen?

Het wetsvoorstel van Jetta Klijnsma voldoet volledig aan de wensen van de steeds groter wordende groep Nederlanders die hun zwakkere landgenoten liefst in het niets zie verdwijnen, wegens nutteloos en lui.

Hellejetta en de rest, bedankt, hè. Wanneer haalt u uw hoofd eens uit uw kont?



Leave a Reply.